Fundusz nagród pieniężnych ogółem: 60 000 PLN. Tylko o 4 000 PLN mniej w porównaniu z rokiem poprzednim, a jednak liczba uczestników podobna. Jak widać większość nie przyjeżdża po nagrody a raczej, by zmierzyć swoją aktualną wiedzę szachową i kondycję psychofizyczną.

Turniej wygrał dobrze znany polskim szachistom, GM Bartłomiej Heberla, który zgromadził 7 pkt, tyle co sześciu innych jeszcze zawodników (w tym aktualny Mistrza Polski, Kamil Dragun), jednak jego wartościowość pomocnicza (tzw. Bucholc) była największa.  

 (na zdjęcia tryumfator turnieju, B.Heberla)

Jeszcze niespełna 2 miesiące temu Bartek zmagał ze swoimi słabościami na Indywidualnych Mistrzostwach Polski występując w roli przysłowiowego "chłopca do bicia", zajmując ostatnie miejsce z 2 pkt dorobkiem. Jak widać, każdy turniej tworzy inną historię i nie świadczy zaraz o sile gry danego zawodnika. Przykład ten pokazuje, że można w krótkim odstępie czasu zagrać dwa skrajnie różne turnieje. Gratulacje Bartku za pokazanie charakteru!

Ja, dzięki organizatorom, wreszcie mogłem zagrać po długim czasie w bardzo silnym turnieju, z uwagi na obniżenie progu rankingowego do 2000 elo. Jednak aż tyle szczęścia nie miałem, by zagrać z IM czy GM, ale z jedną świeżo upieczoną WIM Julią Antolak (rank. 2258) raz się udało i to z dobrym skutkiem. Średni ranking moich przeciwników to 2270, co świadczy, że aż tacy słabi nie byli. Wśród nich aktualny Mistrz Polski do lat 18, FM Antoni Szustakowski (rank. 2279) i FM Jakub Fus (rank. 2341), który w tych mistrzostwach był szósty, będąc o dwa lata młodszy. Jak widać, średnia wieku moich przeciwników też była na moją niekorzyść, bo wszyscy wiedzą jak ciężko gra się z "młodym", który cały czas pnie się do przodu, robiąc nieraz ogromny progres w krótkim czasie.

Łączny dorobek moich zmagań to aż 4 pkt i 47 oczek elo zysku na rankingu, co chyba nigdy mi się nie zdarzyło po żadnym turnieju. Wynik super ale chyba nieoptymalny, chociaż wiadomo, że apetyt zawsze rośnie w miarę jedzenia. Jednak trudno się nie zgodzić, że tej pozycji poniżej, jaką miałem z FM Mateuszem Paszewskim (rank. 2324), niejeden utytułowany szachista by wygrał:

Zagrałem w tym momencie nie najsilniejsze 17...f5 ale zdecydowanie lepsze było 17...f6! i po przykładowym 18.Qxe4 Rb8 19. Nf3 (jeśli 19.Nxc4 to bxc4 20.Qxe7 Bxg4 21. Qc5 Rb5 22. Qd6 Qc2 23. Ba3 Rfb8 24. Rac1 Qe4 z wygraną) 19... Re8 20.d5 Bb7 21.Qe6+ Kh8 22.Qd7 Nxd5 ... i wielkich szans białym na utrzymanie tej partii dać nie można. Zresztą, ze strategicznego punktu widzenia nie powinna się ta partia inaczej zakończyć, przy tak słabym czarnopolowym gońcu białych. Partia jednak po 36 posunięciach zakończyła się remisem, ze uwagi na wiecznego szacha.

Kolejną stratą punktową (przynajmniej remisu), było podstawienie prostego motywu w równej końcówce w partii z Kacprem Żochowskim (rank. 2251):

W tej pozycji czarne zagrały 31...Wc4?? i po 32.Sb6 poddały się. Należało oczywiście grać 31...Wc2 i białe tu innego wyniku jak remis nie są w stanie ugrać.

Jak widać emocji nie brakowało w moich partiach. Jednak znalazł się jeden rodzynek spośród nich, bo jak nie nazwać wygraną partię w miniaturce z MF Jerzym Markiewiczem (rank. 2170), który co prawda lata świetności gry pewnie ma już za sobą ale jednak jakby nie patrzeć, jest to utytułowany zawodnik.

Zagrałem debiut, którego trochę odstawiłem na boczny tor, nie wspomnę o wariancie, którego znałem tylko z przygotowań do partii moich uczniów. Co ciekawe, w komentarzu znajdziecie podobnie rozgrywaną partię w tym wariancie, bohatera tegoż turnieju Bartka Heberli. Wnioski nasuwają się same 

Nieraz myślę sobie, że między zawodnikiem 2000 a 2400 wcale nie ma dużej przepaści 

Strona Festiwalu --> 

Galeria z turnieju --> 

Autorem komentarzy w parti jest Chessbase

napisał Robert Krasiewicz